Amsterdammer Frank de Munnik woont en werkt als zelfstandige in Zuid-Duitsland. De verschillen met Nederland zijn groot, zowel op het persoonlijke als het zakelijke vlak. Deel twee van een serie: betalingsmoraal.

Toen ik net in Duitsland woonde en voor het eerst op de eerste van de maand een rekening aan mijn opdrachtgever verstuurde, zei ik tegen mijn LG (Lebensgefährtin…zie vorige column): mooi, hebben we einde van de maand weer wat meer geld.

Begreep ze niet. Je verstuurt nu toch die rekening? Ik zei ja, en die zal binnen 30 dagen dan toch wel betaald zijn.

Eigenlijk bedoelde ze: waarom verstuur je de rekening nu pas?

Geen gedraal met betalen

Is de vervaldag de eerste van de maand, dan kun je in Duitsland rustig in de week daarvoor de rekening al versturen. En, nu komt het leukste: die rekening wordt op de eerste van de maand ook echt betaald.

Betalingstermijnen van 14 dagen of langer kent men niet. Laat staan de dictaten die de AH's in Nederland hanteren. Zo van: je mag leveren, maar we betalen pas over 90 dagen. Ondenkbaar.

Heel prettig ondernemen dus. Maar het heeft natuurlijk een keerzijde. Ontvang je een rekening, dan word je ook geacht die per omgaande te betalen.

Banken: weekend is weekend

De snelheid waarmee betalingen bij de bank worden afgehandeld, is een ander verhaal. Gek genoeg gaat hier bij wijze van spreken op vrijdagmiddag rond vier uur de stekker uit de computer van de bank. Tot maandagochtend na achten gebeurt er niets meer. Het is weekend en dat zul je weten ook. Er wordt niets meer bij- of afgeschreven.

Terwijl alles toch echt wel gedigitaliseerd is. De bankensites werken uitstekend, alles kan over het internet, maar alleen van maandagmorgen tot vrijdagmiddag, heel vreemd.

Alles op papier

Houd er ook rekening mee dat alles, maar dan ook echt alles, op papier wordt vastgelegd. Hoewel iedereen natuurlijk met een computer (hier Rechner genoemd) werkt, wantrouwt men dat toch.

Ik werk onder meer voor een hotel, waar ik 's avonds de dagafsluiting doe. Dat levert twee centimeter (!) aan papier op. Elke dag weer. Gelukkig is het gevestigd in een voormalige bakkerij met een héél grote kelder, waar dat papier allemaal wordt opgeslagen en nooit meer wordt ingezien. Maar, het zou... en dan kan het.

Gooi overigens geen administratie na vijf jaar weg. Het Finanzamt (de Belastingdienst) kan zo maar vragen naar een rekening van vijftien jaar geleden. En dan word je wel geacht die te kunnen aanleveren.

Naast de populaire apotheek en bank vind je hier in Duitsland dan ook op bijna elke straathoek een belastingadviseur. Niet goedkoop, wel zinvol.

Frank de Munnik (1957) is Amsterdammer. Wilde ooit journalist worden, kwam in de reclame terecht. Hij werkte onder meer bij Prad (nu Publicis) en Reader's Digest. Voormalig mede-directeur Publex, pionier van de buitenreclame in Nederland. Sinds 4,5 jaar woonachtig in Zuid-Duitsland in de buurt van Stuttgart. Frank werkt als zelfstandige onder meer voor hotels en geeft les in 'Business Nederlands' aan managers bij Duitse bedrijven.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl